میکروفون گذاری گیتار | صدابرداری ساز های زهی زخمه ای

در مورد نحوه میکروفون گذاری گیتار باید اشاره نمود ساختار سازهای زهی آکوستیک از سیم های کشیده تشکیل شده است که به یک قالب چوبی متصل اند و با کشیدن آرشه، نواختن با انگشت یا مضراب مرتع شده و صدا تولید میکنند. از آنجا که بلندی صدای سیمها زیاد نیست قاب نیز با سیم ها ارتعاش کرده و باعث تقویت و انتشار صدا میگردد متغیر به تعیین نواک (کوک) ۱۳۰ مرتعش کمک میکند، طول سیم، کشش و جرم آن. سازهای زهی آکوستیک به سه دسته تقسیم می شوند زخمهای یا مضرابی (سازهایی که با انگشت با مضراب نواخته میشوند) آرشه‌ای و چکشی.

مشخصات سازهای زهی زخمه‌ای یا مضرابی : گیتار

سازهای همچون گیتار ، بانجو ، ماندولین (سازی شبیه به عود) از جمله سازهای زهی زخمه ای می باشند. در اینجا به علت محبوبیت گیتار شش سیم در میان اکثر مردم آن را مورد بررسی قرار می‌دهیم ۶ تا سیم گیتار از یک طرفی جسم توخالی که سطح تخت آن دارای یک حفره است به طرف دیگر آن کشیده شده اند و در بسامد های اصلی و هماهنگ های آنها سیم های مرتبط عشق رزونانس می کنند. محدوده بسامد های اصلی آن از ۸۲ تا ۹۸۸ هرتز و گستره هماهنگ های آن از ۱ تا ۱۵ کیلو هرتز است.

گیتار دارای یک رو دسته صفحه انگشت‌گذاری با پرده های برآمده فلزی فرت آن است که با فشار دادن سیم ها روی شیارها طول موثر سیم ها به فواصل دقیقه تقسیم می‌شود. محل انگشت گذاری روی سیم گیتار طبق رابطه بین فاصله نقطه تماس و انتهای سیم ها بر کیفیت صدا تاثیر می گذارد. برای مثال سیمی که در نزدیکی خرک انگشت گذاری می شود دارای انرژی بسامد بالای بیشتری است که ناشی از فاصله نسبتاً کوتاه بین نقطه تماس و خرج می باشد سیمی که دور از خرک انگشت گذاری گردد صدای گرم تولید می کند که علت آن حضور طول طول موج های بلند تر و در نتیجه بسامد های پایین تر است.

در مجموع بیشتر بسامد های بالا نزدیک خرک هستند محل اتصال بین دو دسته و بدنه و سلامت های پایین بیشتری را تولید می‌کند و بیشتر بسامدهای پایین به وسیله پشت بدنه گیتار تشدید شده و از حفره ساز تولید می شوند.

جنس سیم ها و اینکه از چه چیزی برای نواختن آن ها استفاده می شود در کیفیت صدای گیتار موثر است برای مثال صدای سیم‌های فلزی شفاف تر از سیم های نایلونی است و صدای سیمی که با مضراب نواخته شود به مراتب شفاف‌تر و زنده‌تر از سیمی است که با انگشت نواخته می شود.

میکروفون گذاری گیتار و ساز های زهی زخمه ای

ساختار گیتار و ماندولین شبیه به هم است بنابراین تکنیک های میکروفون گذاری که در مورد یکی از آنها قابل اجرا است معمولاً نتایج مشابهی در مورد دیگری دارد از آنجا که امروز گیتار یک ساز پرطرفدار است ما توجهمان را روی آن متمرکز خواهیم کرد کار بانجو اندکی متفاوت است و به طور جداگانه توضیح می دهیم.
از آنجا که بیشتر صدای گیتار را جلوی ساز منتشر می‌شود قرار دادن یک میکروفون نزدیک مرکز حفره از نظر تئوری باید صدای متعادلی تولید کند اما اگر به حروف اون خیلی نزدیک به حفره قرار گیرد صدا و پر طنین خواهد شد در صورتی که به خرک نزدیکتر شود جزئیات آن از بین می‌رود و اگر به سمت دسته حرکت کند از حضور آن کاسته می‌شود و اگر از آن دورتر شود گرمی و نزدیکی آن از بین میرود از طرف دیگر در صورتی که یک گیتار فاقد صداهای پایین باشد میکروفون را نزدیک حفره و اگر فاقد صداهای زیر باشد نزدیک به خر قرار می دهیم برای افزایش بسامد های میانی میکروفون را به سمت دسته هدف گیری کنید

نگفتم با انگشت خیس های صوتی سریع را به وجود می‌آورد استفاده از میکروفون داینامیک که پاسخ گذاری آن آهسته تری نسبت به میکروفون خازنی دارد می تواند باعث کند شدن خیس ها و کاهش جزئیات مخصوصاً در مساعد های بم گیتار شود اگر میکروفون خازنی جهش های صوتی خیلی زیادی تولید می کند یک میکروفون سیم پیچ متحرک خوب می تواند از شدت آنها بخواهد بدون شک شاید تاکنون صدها روش برای میکروفون گذاری گیتار به کار رفته باشد چند تکنیک معمول در اینجا توضیح می‌دهیم اما به یاد داشته باشید همان طور که در بالا به آنها اشاره شد عوامل زیادی بر صدای گیتار موثر هستند.

یکی از روش های بدست آوردن صدای طبیعی و متعادل قرار دادن میکروفون در فاصله یک تا سه فوتی حفره صداست برای تاکید بیشتر روی بسامدهای بالا یا پایین میکروفون را یا رو به پایین و به سمت سیم های بالا و یا رو به بالا به سمت سیم های پایین زاویه دار کنید برای شفاف تر کردن صدای طبیعی میکروفون را بالای خرک و هم ست با جلو گیتار قرار دهید زیرا بیشتر انرژی بسامد بالا از یک سطح باریک و تحت زاویه قائم به صفحه روی منتشر می‌شود و میکروفون گذاری در نزدیکی پرده دوازدهم در مقابل سیم ها صدای غنی از هارمونیک ها تولید می کند.

یک روش دیگر برای به دست آوردن صدای طبیعی قرار دادن میکروفون در فاصله حدود ۸ اینچ تا۱ فوت بالای گیتار است به طوری که از فاصله یک تا دو فوتی بین حفره و خرک هدف گیری کند یک میکروفون خازنی خوب بسامدهای پایین اضافی را کاهش داده و به گرمی صدا افزایش میدهد.
یک میکروفون عمود بر حفره صدا و در فاصله هشت اینچی نشت ناشی از سازهای دیگر را کم میکند اما صدا را برتر می کند تضعیف بسامدهای بم صدای طبیعی تری را تولید می‌کند اما اگر ایزولاسیون ضروری باشد میکروفون را به حفره صدا نزدیک تر کنید در این موقعیت و بی صدا افزایش یافته و صدا که در درهم و پر طنین می گردد در نتیجه حذف بسامدهای برم قطعات ضروری است.

یک میکروفون در فاصله حدود ۴ تا ۸ اینچ از جمله خرک صدای گرم و دلنشین تولید می کند هر چند که این صدا فاقد جزئیات است اما در صورتی که صدای ناخواسته پیکاپ و نوع سیم ها مسئله‌ساز باشند این روش مفید واقع خواهد شد. در گیتار کلاسیک که نیاز به برهم کنش آکوستیکی دارد میکروفون را در فاصله بیش از ۳۳ فوت از حفره صدا قرار می دهیم اما اطمینان حاصل می کنیم که فاصله میکروفون تا منبر خیلی زیاد نباشد و گرنه جزئیات ظریف ساز کاسه میشود.

ساز بانجو ساختاری متفاوت از گیتار و ماندولین دارد زیرا سیم های آن به یک پوسته متصل می شوند که صداها را پخش می کند در نزدیکی مرکز پوسته و سامد اصلی و در نزدیکی لبه ها هماهنگ ها بلند تر هستند. میکروفونی که در فاصله یک تا دو فوتی مرکز پوست قرار گرفته باشد صدای طبیعی و متعادل تولید می کند در فاصله نزدیک تر از یک فوتی مرکز پوسته صدا شروع به گرم شدن میکند و قدری تضعیف باز لازم است ولی از میزان نشتی صدا کاسته می‌شود میکروفون گذاری در فاصله چنین چیزی از لبه پوسته صدای شفاف و زنده تری تولید میکند.

بخشی از صداهای طبیعی بیشتر سازهای زهی زخمه ای صداهای غیژمانند و سایشی است که بر اثر کشیده شدن انگشت نوازنده روی سیم هنگام نواختن ایجاد می شود و صداهای سایشی نامیده می‌شوند وقتی نوازنده‌ای سنگین دست و خشن مینوازد معمولاً این مسئله مطرح می‌شود که صداهای سایشی بخشی طبیعی از صدای ساز هستند و باید ضبط شوند با این حال سلیقه شخصی ما عامل تعیین کننده تعیین کننده است. در صورتی که علاقه ای به صداهای سایشی ندارید یا دور از ساز میکروفون گذاری می کنیم یا از یک میکروفون سوپرکاردیوید یا هایپرکاردیوید استفاده می کنیم که تحت زاویه بسته ای با دسته ساز قرار گرفته باشد.

با این کار سمت آف اکسیس میکروفون مقابل پرده ها قرار می گیرد اطمینان حاصل میکنیم که زاویه میکروفون زیاد نبوده یا صدای ساز خارج از محدوده پیکاپ میکروفون نباشد سیم های مخصوصی برای کاهش نویز انگشتان و اسپری هایی برای کاهش اصطکاک نیز طراحی شده اند.

بهترین صدابرداری و میکروفون گذاری گیتار : استفاده از دو میکروفن – استودیو ای ام

در استودیو ای ام ما برای اینکه اقلام و جزئیات صدای ساز گیتار را از دست ندهیم از دو میکروفن دیافراگ کوچک کاندنسر کاردیوئید (rode m5 pair) بهره می بریم. این روش به به همراه آکوستیک و تجهیزات خوب ضبط صدا در استودیو باعث می شود یک صدابرداری غنی و کامل و منحصر به فرد از این ساز خوش صدا داشته باشیم. البته کاربرد دو میکروفن به صورت صدابرداری استریویی انواع مختلفی دارد که در زیر ما نمونه هایی از آنها را در تصویر نمایش داده ایم.