سلطان تنهایی کیست ؟ > امیر تهرانی > هنرمند موسیقی پاپ
سلطان تنهایی (به انگلیسی : The King Of Lonely) لقبی است که به امیر تهرانی نسبت داده شده است.
امیر تهرانی یک آهنگساز خواننده نوازنده و ترانه سرا می باشد که فعالیت خود را به طور جدی از سال ۱۳۹۸ در زمینه هنر آغاز نمود. جهت آشنایی بیشتر لطفاً وارد پروفایل امیر تهرانی شوید.
وی فعالیت‌های هنری خود را به سه مرحله مجزا تقسیم میکند.
“اگر بخواهم فعالیت هنری خود در زمینه موسیقی را در یک دسته بندی مشخص کنم می توان آنها را به این ترتیب بیان کنم:
۱) مرحله استفاده از تجربیات و آموخته ها
۲) مرحله پیدا کردن جایگاه و سبک مناسب خود در موسیقی (ساخت و تنظیم آهنگهای مختلف در سبک های متفاوت) +تشکیل بند و گروه و استفاده از ساز واقعی و زنده در آهنگسازی
۳) مرحله تبلور در سبک و تم امیر تهرانی.
اکنون که در میانه سال ۱۴۰۱ هستیم، در مرحله دوم از مراحل مذکور قرار دارم. یک سری کارها را نوشته و اجرا کردم و اثر خوشبختی آخرین اثرم است که در تیرماه همین سال منتشر می‌شود.
البته چند کار دیگر را نیز از قبل آماده نموده ام که انشالله تا آخر همین امسال آنها را نیز منتشر می نمایم.
اما در مورد اینکه چرا لقب “سلطان تنهایی” را به بنده نسبت داده اند می توانم بگویم موضوع به سبک جدید کارهایم (مرحله سوم) بعلاوه خصوصیات و ویژگی‌های روحی و لایف استایلم مربوط می شود.
البته پیش از این با صفاتی مثل سلطان سکه، سلطان مرغ، سلطان گوشت، سلطان خودرو، از این قبیل در جامعه آشنا شدیم ولی این موضوع یعنی نسبت سلطان تنهایی نسبتی متفاوت تر از آنها به زعم من به شمار می رود. مثلاً سلطان سکه کسی بود که سالها پیش به جرم و به دلیل اینکه مقدار زیادی سکه طلا را در جهت منافع شخصی خود خریداری و انبار کرده بود تا منافع اقتصادی خود را تامین و در مسائل اقتصادی مردم و کشور اختلال ایجاد کند و حقوق مردم را نادیده بگیرد و پایمال کند. ولی این بار سلطان تنهایی کسی نیست که جرمی را مرتکب شده باشد و یا حقی از حقوق مردم را نادیده گرفته و پایمال نماید.
سلطان تنهایی کسی است که بیشترین شرایط و ویژگی های وضعیت یک آدم تنها در جامعه را داشته و تجربه کرده و به دوش کشیده و دارد.
لزوما این تنهایی برای من امیر تهرانی چیز جدید و بدی نیست. هر انسانی در درون و محیط زنگی شخصی خود تنهایی را به همراه دارد که در تمام طول عمر آنرا به خوبی درک کرده و با آن همراه است. بسته به شرایط زندگی و روحی هر فرد این میزان از همراهی و توجه به موضوع تنهایی خود می تواند متفاوت و کم یا زیاد باشد. اما من معتقدم زندگی و شرایط روحی و زندگی را که من تجربه کرده ام آنقدر مرا به سوی این تنهایی سوق داده و همراه ساخته که لقب “سلطان تنهایی” نمی تواند چیز زیاد زشتی برداشت شود.
خاطرم هست جایی در کتابی از راجنیش اوشو می خواندم که تنهایی جهانی پرمعنا و بسیار زیبا و متعالی است و مجزای از موضوع بی کسی است. شما در تنهایی می توانید به رشد و شکوفایی برسید ولی در بی کسی ضعیف و ناتوان انگاشته می شوید.
همچنین خاطرم هست سالها پیش از این زمانیکه با این موضوعات معنوی و روحی به خاطر شرایط زندگی و سنی بیشتر درگیر بودم، زمانیکه از موضوع تنهایی آدم و بشریت در زندگی امروز صحبت به میان می آوردم، مثلا به یک فرد مسن می گفتم که درد امروز ما درد تنهایی است آنقدر کلامم نافذ و موثر واقع می شد که آن پیرمرد را واقعا به گریه می انداخت.
بله من تنهایی را با همه زشتی ها و زیبایی هایش در طول زندگی خود تجربه لمس و درک نموده ام. از این رو به لحاظ روحی و شخصیتی امروز خود را یک آدم تنها (نه محجور) و مستقل می دانم که در تنهایی زندگی می کنم. کار و فعالیت می پردازم، برنامه ریزی زندگی دارم و در تنهایی بی دیگران و یا با دیگران و در کنار همه دوستان و اقوام و افراد جامعه رشد می کنم.”
امیر تهرانی میگوید: تنهایی خوب و آرام و ارزشمندی دارم که نمی توانم از آن خارج شوم و در طی این سالهای عمرم فقط توانسته ام آن را بهتر درک کنم و کیفیت و ارزش آنرا اغنا ببخشم.
